هنرمند
محمدهادی (سیاوش) پورعباس
انسان با هوش ژنتیکی که میلیون ها سال باخود دارد دنیای پیرامون خود را میکاود، انرژی و نگهداری از آن برای بقای گونه انسان پرارزش است، برای دگرگونی دنیای درون میتوان از نو آغاز کرد انرژی سوزاند و دوباره دید. گاهی ایستادن و نگریستن، تلاشی برای داشتن دَم، و تجربه ای رِساتر است.
زمان پیمانهای برای درک اکنون است. شاید پنجرهی آگاهی، تکرار و دوباره دیدن باشد، و گاهی گذشته را کنار آینده گذاشتن کمک میکند که انسان و معنایش را بهتر بشناسیم.
متریال: کاشی کاری، فنس، لایت
اندازه: ۵۰×۵۰ سانتی متر
The Altar:
With it's own Genetical-intelligence, Human race has been exploring it's surrounding world for millions of years,
The Energy and the way to it's maintenance is a key to our survival, to rattle the world within, one should burn that energy to be able to "SEE" again.
Sometimes, "to look" and "to stand up"
Is a try to maintaine the "ichigo ichie" in it's own very essence.
Time is a plate to understand the present. Maybe conscience is mean to be repeated and to be seen again, and sometimes to see the past in parallel with the future helps to understand human and it's meaning