دایکه آرد (Dayika erdê )

مادر سرزمین _بسیاری از قدما معتقدند که طبیعت ورای آن چیزی است که به نام طبیعت خوانده شود. از نظر آنها طبیعت همواره بر خلوصی تکیه دارد که هم می تواند نجات بخش باشد هم ویرانگر . سازوکار طبیعت اینگونه نیست که هر آنچه را به برنامه اش بسپاری در پاسخ به آن عطوفت به خرج دهد آنچنانکه خیر از دل شر و شر از خیر زایش می کند تا بر یک امر تاکید کند که <من غیر قابل دسترس هستم>شاید بارها به ذهن بسیاری خطور کرده باشد که دروازه طبیعت در کجا قرار دارد؟آیا طبیعت همان انسان است یا ما گونه ناچیزی از طبیعت هستیم که می توانیم بی آنکه خود را دریابیم به تجزیه و تحلیل طبیعت بپردازیم.آنچه که به وضوح می تواند طبیعت را معنا کند آمیزش نور با نور برای قربانی کردن نور است . نور همراه میتواند از دل تاریکی سر بر آورد تا ماهیت و وجود خود را به اثبات برساند . اگر نور بتواند بر انسان بتابد شاید بتواند خود را از منجلاب ظلمت رهایی بخشید تا از کنار موهبت آن به دیگری هستی ارزانی بدارد. نزدیک ترین نشانه نور هستی در سیاره ای که ما در آن زیست می کنیم درختان هستند .درختان شاخه ای کوچک از نور هستی هستند که انسان را از راز طبیعت بیکران آگاه می سازند.............