Do I Still Look Good?

زمان در یک خط حرکت نمی‌کند و سطوح مختلفی از آنچه را که گذشت و آنچه پیش روست می‌سازد. گذشته و آینده نسبیتی قرارداد شده‌اند. وقتی سخن از گذرِ زمان در میان باشد، حضورِ مفهومی به نامِ تاریخ، ناگزیر است. ثبتِ هوشمندِ آنچه که بوده و دیگر نیست، اما اثری از وجودش در قطعاتِ حامل معنا حفظ شده است؛ داستان‌ها، رسوم، آثار هنری و خرافاتی که شاید از حافظه‌یِ خفته‌یِ ناخودآگاهِ فردی و جمعیِ بشر شکل گرفته باشند. بنابراین رد پای افرادی که پیش از ما زندگی می‌کردند در هر زمان و مکانی قابل لمس و دیدن است. در این مجموعه زندگی انسان در گذشته، حال و آینده معلق است. انسان‌ها در حین تجربه زندگی گاهی در زمان و مکان گم می‌شوند، خود را نمی شناسند، فضای اطراف برایشان نا آشنا به نظر می رسد و در این لحظه برای یافتن دوباره‌ی خود به دنبال کمک می‌گردند. گریز به گذشته، جستجو در آن و الصاق تجربیات، شهود و ادراک به دست آمده به حال و آینده نقطه‌ی عطفی در نحوه‌ی نگرش من به گذشته، حال، و آینده به شمار می‌آید.