همه چیز از آن آینه قدیمی شروع شد!

به آینه نگریستم. خود را نديدم. اما شخصي بود که شباهتی ژرف با خود در او میدیدم. ناآشناياني پر از كينه و نفرت، چهره هايي سرشار از خشم و فرياد كه روي شانه هايم به من زل زده بودند… احساس و تفکر در من حل شدند. با خود چه کرده بودم؟!!! سكوت و فقط سكوت… و این بار سکوت، فریاد شده بود! درست است، من در تمام سالهاي زندگي، دردهايم را در سكوت زيسته بودم. درست مثل يك ماهي. بله ماهييي! ''حتي غول پيكرترينشان هم، هنگام درد و كشته شدن ساكت هستند''. و حال اين سكوت همچون تاجي بر سر من فرياد ميكشيد. در اين لحظات من تمامیت خويش را مي نگریستم و همه ديروزها را به خاطر مي آوردم. آري همه چيز از آن آينه قديمي شروع شد!